Portemonneetjes in toile cirée: uitslag van de give-away!

Na 33 jaar lief en leed met mezelf te hebben gedeeld, weet ik dat het woord 'deadline' voor mij een grijze zone is. Geen ontkomen aan ;-). Na een weekje blogstilte werd het dus stilaan hoog tijd om de winnaars van de give away bekend te maken.

Omdat we de Kerstvakantie met Caspers verjaardagsfeest afsloten, en ons na al dat feestgedruis nog moesten klaarmaken voor de start van de nieuwe schoolweek, werden de foto's in een sneltempo genomen.
Helpers van dienst: Lorun en Casper.
Hun missie: twee mensen gelukkig maken met een mooi portemonneetje.
Na voorbereidingswerk van de mama des huizes (ik dus), schoten zij in actie.

Alle namen werden netjes genoteerd. 28 deelnemers! Wat fijn!

De namen belandden in een grote kom.

De kom werd met veel liefde ontvangen en omarmd door mijn lieve helpertjes in pyjama.
Sorry Lorun en Casper,... jullie vermoeide blik gaat officieel de wereld in ;-).

Lorun nam een kaartje met de naam van de eerste gelukkige winnares.

Casper mocht een tweede kaartje nemen uit de kom.
Zo content dat hij was ;-).

Check this out!!! Dit portemonneetje komt snel naar jullie toe!

Stephani en Kristien Grijp, sturen jullie een mailtje met jullie gegevens naar stephanie.nelissen@gmail.com? Van zodra jullie mailtje is aangekomen, vertrekken deze vrolijke portemonneetjes jullie richting uit. 

Het lezen van al jullie fijne reacties deed mij veel plezier!

Mijn naaibatterijen voor het komende jaar werden hierdoor alvast weer helemaal opgeladen!

Veel liefs,

Stephanie

Een portemonnee (of 40) is best oké!

Af en toe ben ik toe aan bandwerk. Breinloos bandwerk. Om er terug in te komen. Ik geloof dat het nu ruim een half jaar geleden zal zijn dat ik 'plots' naar de Petit Pan winkel in Antwerpen moest. Ineens moest en zou ik mooie toile-ciréekes scoren. Het ultieme excuus dat ik al zoveel over die winkel had gehoord en bij de plaatselijke stoffenwinkels slechts een beperkte collectie terugvond, zat als vastgebeiteld klaar in mijn achterhoofd. Gek, hè, die plotse drang naar stofjes?

In elk geval, eens aangekomen in die winkel, keek ik de ogen uit mijn hoofd. Zotjes mooie stoffen dat ze daar hadden! Dus kocht ik enkele kleurrijke coupons. Zoveel leuke kleurtjes door elkaar, voor tal van opties,...

Voordeel van toile cirée, in dit geval gelamineerd katoen om precies te zijn, is dat je het tot op de cm kan opgebruiken. Ik schuimde het www af, en botste op deze leuke en handige portemonneetjes. 

Tijdens een bezoekje aan de binnenspeeltuin, knipte ik heel wat rechthoekjes (15 cm breed en 25 cm hoog) uit. De lange ritsen heb ik ooit eens bij Aliexpress besteld. Een beetje versteld van de goede kwaliteit, kocht ik er nadien nog blinde ritsen, en tot op heden nog geen moment spijt van gehad.   Door de omvang van mijn projectenbak, kwam ik nu pas toe aan het naaien van mijn portemonneetjes. Een twintigtal had ik al eens genaaid en deels kado gegeven bij verjaardagen van nichtjes en neefjes. Nu werd het dringend tijd om komaf te maken met ook dit 'project'. Mijn projectenbak begint ondertussen echt leeg te geraken, geloof me ;-).

Tijdens 'the making of'' nam ik tussendoor de tijd om foto's te trekken, als reminder voor een volgende keer. Alle lof gaat integraal uit naar Deborah. Sinds mijn eerste stapjes in naailand, volgde ik haar blog op de voet en werd ik al zo vaak geïnspireerd met veel 'Ooh's' en 'Aah's' tot gevolg.
O ja, voor ik het bijna durf te vergeten... Langs deze weg ook een dikke dankjewel aan mijn twee kadeekes... Zij hielpen mij met het openen van de ritsen en het keren van de portemonneetjes. Zo vereerd dat ze waren dat ze mama mochten helpen!

Tijdens de feestdagen gaf ik al enkele exemplaren met ofwel een kadobon of 'old school' centjes erin weg. Veel persoonlijker en net iets origineler dan een gewone envelop ;-).

Wie graag zelf aan de slag gaat, kan alvast deze stapjes volgen.

Naai je rits aan de korte zijden vast. Hoe langer de rits, hoe gemakkelijker.
Ik richt mijn rits naar boven, zodat de ritsvoet er netjes langsheen glijdt. Steeklengte 3.5 en de naald iets naar rechts op 2.0.
Voor de gelamineerde katoentjes gebruikte ik een standaardnaald nr. 90 en voor de stevigere plastiek  van Kitch Kitchen (kabouters) nam ik een ledernaald.

Open de rits zodat het doorstikken vlot verloopt. Dit keer steeklengte 3.0 en breedte op 3.0.
Op die manier glijdt de teflonvoet netjes langsheen de ritstandjes.
Zonder teflonvoet zou je machine weleens lastig kunnen doen.
Naar het schijnt zou plakband onderaan je gewone naaivoet ook lukken. 

Nu heb je een smalle koker en kan je kiezen op welke hoogte de rits komt.
Ik koos ervoor om het midden van de rits op 3,5 cm te houden.

Snel even vastpinnen met de 'magische' wonderclips.
Zeer handig tegen het verschuiven!
Geen wonderclips? Geen probleem! Haarclips kunnen ook!

Stik de kant waar de ritsrunner niet aan zit op 1 cm dicht.
Ik gebruikte hiervoor steeklengte 3.0.
Steeklengte 2.5 lijkt mij iets te kort opeen in plastiek.

Knip het teveel van de rits eraf.
(Lorun merkte hier op dat je ook eerst de rits kan afknippen om dan pas dicht te naaien ;-) )

Open de rits zo ver als je kan (anders zal het keren niet lukken!) en stik alles opnieuw op 1 cm vast.

Zo, dit is hoe je portemonnneetje er dan uitziet.

Maarrrr... mijn perfectionistisch kantje kwam naar boven zodat ik de uiteinden van de rits toch nog even zigzagde.
Op die manier rafelt de rits na verloop van tijd zeker niet uit.

Hiermee duwde ik de hoekjes uit.
Ook zeer handig voor die kleine hoekjes van kragen etc.

Stof gelamineerd katoen: Petit Pan - Petit Pan winkel Antwerpen
Stof kabouters: Kitsch Kitchen - Bobby Sewing

Natuurlijk naaide ik er enkele te veel ;-). Eens begonnen is dit best verslavend, dat zal je wel begrijpen. Daarom mijn eerste give away! Hip hoi! Wat voor moeilijks moet je hiervoor doen? Wel... Laat hieronder enkel een korte reactie achter met het portemonneetje van jouw voorkeur (incl. kleur rits indien verschillend). Lorun en Casper zullen op zondag 8 januari elk een naam trekken. Wie weet trekken zij wel de jouwe! Da's al ;-). Makkie, hé? 

Veel Naaiz- en kiesplezier!

Lieve groetjes,

Stephanie

Blue is my colour

Tijdens het naaiweekend in de Hoge Rielen, ergens begin november, naaide ik twee stuks. Het ene was er eentje van onverwacht lange adem; de Lena uit het boek 'Zelfgemaakte kleertjes'. Wie graag tips en tricks voor het naaien van dit mooie jurkje heeft, wordt met deze info alvast een heel eind verder geholpen. Ondertussen heeft die grote meid van mij er opnieuw een groeischeut opzitten, waardoor het kleedje helaas niet vaak uit de kast is kunnen komen...  Aangezien een ezel zich geen tweede keer tegen dezelfde steen stoot, heb ik mijn les geleerd en knip ik mijn patroondelen voortaan pas als ik het kledingstuk nog dezelfde week kan naaien.

Maarrrr... Het tweede kledingstuk dat ik toen naaide, wordt hier nog steeds met veel plezier gedragen! Door me, myself and I! Het heeft enige tijd geduurd voordat het zijn weg naar mijn blog vond, enkel en alleen omdat het trekken van foto's van mezelf niet altijd even makkelijk is. Vandaag bombardeerde ik mijn kinderen tot fotografen en verwijderde ik de hoofdloze en bewogen foto's. Met deze selectie zal je het moeten doen... Veel naaisters zullen de Bethioua snel herkennen aan de mooie ronding van de raglanmouwen die in het rugpand doorlopen.

De stof komt van bij Madeline de Stoffenmadam, waar ik meteen ook voor het eerst kennismaakte met het patroon. Zij maakte er eentje uit een soepelvallende stof, waar het patroon eigenlijk ook voor bedoeld is. Daarom tekende ik een maatje groter, want mij oog was gevallen op een mooie sweat met print in combinatie met een uniblauwe french terry voor de mouwen. Deze trui in combinatie met mijn okergele sjaal draag ik echt suuuupergraag! Voor de poepflap was ik overigens meteen gewonnen!

Geloof het of niet, maar ondanks de gemakkelijkheidsgraad van het patroon (dat echt op een uurtje tijd in elkaar zit) slaagde ik erin om mijn rugpand er omgekeerd in te zetten. Pas toen ik de trui wilde omzomen viel mijn frank... En kon ik gans het spel weer helemaal lostornen. Tja, ik moest echt nog bekomen van die lange adem van mijn eerste kledingstuk van dat naaiweekend!

Langs deze weg heb ik 4 maanden na datum dan toch mijn sew challenge tot een goed einde gebracht en ben ik haast klaar voor een volgende deelname #schaterlach!

Veel lieve Naaizgroetjes en tot binnenkort!
Stephanie