De Ileana Dress, oftewel het veelzijdige zwierezwaaikleedje

Hoe het allemaal begon... (scrol gerust verder naar beneden voor de eigenlijke blogpost)
Een heel aantal jaren geleden, toen ik 19 was en net mijn eerste jaar in het Hoger Onderwijs voor bekeken hield, kocht ik mijn eerste naaimachine.  Toen nog een zeer eenvoudige Singer, dat ik voor weinig geld bij de Makro vond. Terwijl ik voorlopig bij de plaatselijke bakker werkte, nam ik tijd om na te denken over mijn verdere studieloopbaan. Een creatieve uitlaatklep in die periode vertaalde zich in wekelijkse naailessen waar ik steeds met veel plezier heenging. Rechte lijnen draadloos stikken op papier, zodat enkel de puntjes van je naald zichtbaar waren,... Daar begon het voor mij allemaal mee. Tot ik het tempo tijdens de les iets te traag vond gaan en mijn motivatie daardoor afnam. Ik ben dan ook een kei nieuwsgierig iemand als het op leren van technieken aankomt. Na mijn 'sabbat-nadenk-jaar' ontmoette ik mijn toekomstige man, ging ik samenwonen en studeerde ik af als lagere schooljuf. Door die rollercoaster kwam van naaien niet veel meer in huis.

Tot ik mijn twee pateekes kreeg en ik mijn creatieve vingers weer voelde kriebelen. Eerst vertaalde dat zich in eindeloos haken. Mutsen, sleutelhangers, en vooral handpoppen werden hier thuis aan de lopende band gehaakt. Een pijnlijke duimpees van het fijnere haakwerk hield ik er helaas aan over waardoor ik tijdelijk moest stoppen. Van een leuke haakvriendin die naailessen volgde, kreeg ik de naaikriebels stilaan terug te pakken. Mijn Singerke van de Makro werd ingeruild voor een degelijke Pfaff. Wat een immens verschil!

Ondertussen volg ik nu al enkele jaartjes naailes, maar ik vertel jullie graag over één van de eerste workshops die ik helemaal in het begin volgde. Die workshop was 'de Lotta jurk', gegeven door Marte van Compagnie M bij Bobby Sewing. Tijdens die workshop stikte ik mijn allereerste blinde rits, leerde Marte mij hoe je een print kan laten doorlopen, begreep ik dat veel knipjes geven in de naad leidt tot een mooier resultaat (cfr. het Lotta-kraagje), en maakte ik tijdens die workshop kennis met enkele toffe naaimadammen. Met een pracht van een jurk kwam ik thuis. Nooit had ik durven denken op zo'n korte tijd zoiets moois te kunnen maken. En mijn dochter stond er beeldig mee! Snel rolde er een tweede, en nog heel wat ander moois vanonder mijn naaimachine vandaan.

Een tweede workshop bij Marte was de Lucy Dress. En opnieuw leerde ik weer wat nieuws bij: smalle schouderbandjes netjes keren, naaien met elastisch garen om te smocken,... En alweer paste het kleedje mijn dochter als gegoten!

Langs deze weg wil ik Marte dan ook enorm bedanken. Zonder haar hulp had ik al deze technieken ongetwijfeld pas veel later onder de knie gekregen. Door haar bescheidenheid en wil om alles tot een goed einde te brengen, wist ik dat ik tijdens de workshops met een gerust gevoel kon blijven naaien (ook al kende ik er toen niet veel van, maar zij legde alles rustig en in begrijpbare taal uit), en dat ik achteraf trots kon zijn op het kleedje dat ik naaide.

En nu, enkele jaren later, staat Compagnie M garant voor heel wat veelzijdige patronen met een leuke vintage twist. Voor meisjes, vrouwen en nu ook voor jongens!
Het heeft lang geduurd voordat ik nog één van haar patronen naaide, zoals je in mijn vorige blogpost kon lezen, maar wat geeft het naaien ervan toch zoveel voldoening! Daar waar ik een keuze aan rugsluitingen of zakjes mis, weet ik dat haar patroonwerk mij telkens blij maakt.

Voor wie graag to the point leest...
Carte blanche kreeg mijn man bij Madeline De Stoffenmadam. Hij mocht de stof voor een volgend jurkje kiezen. Naargelang zijn stoffenkeuze zou ik een Compagnie M- patroontje samenstellen waar we beiden tevreden over zouden zijn. Toen zijn keuze viel op de donkerblauwe schelpjes moest ik toch even slikken. Een rustige print vraagt om een 'drukker' jurkje... En zo brak ik mijn hoofd over de talloze opties van Martes patronen. Een blik op mijn fournituren, een zoektocht op haar blog, en een dochter die houdt van zwierezwaaikleedjes bracht een uitkomst. Dat ik een kraagje wilde, stond al vast. Ik had mezelf iets te bewijzen na mijn vorige kleedje met kraag. Met een vals knopenpat kon ik de turkooise paspel netjes laten terugkomen. En zo geschiedde.

En opnieuw leerde ik iets bij. Eerder toevallig. Bij het innaaien van paspel grijp ik steevast naar mijn paspelvoetje. Maar voor het betere bochtenwerk bij de driehoekige kraag, merkte ik dat ik niet altijd goed kon zien of mijn naald wel degelijk op het paspelstiksel naaide. Ik nam mijn open voetje (dat ik normaal pas gebruik om de tweede laag stof op de paspel te bevestigen) en naaide de paspel er zonder probleem zeer netjes op. Dussss... Weer een weetje rijker na dit project! De kunde van dat open voetje wordt volgens mij zwaar onderschat.

Detail van het open naaivoetje.
Hier naai ik de tweede stof vast boven op de paspel,
maar dit voetje gebruik ik voortaan ook voor het bevestigen van de paspel op de eerste laag stof.

Zie ne keer hoe goed dat naaivoetje werkt!

Een blinde rits instikken met doorlopende print; daar kick ik op. Echt. Dat kan ik zo'n spannend moment vinden ;-). Zit die rits niet helemaal blind, of loopt de print niet door wanneer ik dat wil, dan gaat die rits er terug uit. Maar dit keer hoefde ik niets los te tornen. Wat een voldoening!

Patroon: Ileana Dress - Compagnie M
Stof: De Stoffenmadam
Fournituren: Bobby Sewing en Veritas

Vol trots trok Lorun haar nieuwe kleedje aan. Dat kraagje, hé? Het flapte niet hélemaal omhoog, maar toch kon het enkele steekjes gebruiken om beter plat te liggen. Welgeteld telkens ééntje vooraan en ééntje achteraan. Dat het kleedje zwiert en zwaait begot! En dat die vintage touch er toch een beetje inzit. Wij zijn fan van Compagnie M! En jij? Van welke patroonontwerp(st)er ben jij fan?

Vele lieve Naaizgroetjes,
Stephanie